#Hayata dair efecan series#
We conclude that the BJP can be very fruitfully included in comparative research on right-wing populist parties and propose a series of concrete ways in which this could be pursued.Īlthough populism research has become somewhat of a cottage industry in recent years, the phenomenon’s international or global aspects remain yet to be explored. We find that they are and so then consider whether they have been manifest in actions and statements while in power or whether, as some scholars claim, governing parties like the BJP moderate their populism. Following the ideational approach to understanding populism, we examine whether the three distinguishing features of right-wing populism – its conceptions of “the people”, “elites” and “others” – are reflected in the views from interviews we conducted with BJP officials and representatives. In this article, we argue that the international literature on populist parties has largely overlooked a significant non-European case: India’s ruling Bharatiya Janata Party (BJP – Indian People’s Party). By contrast, the case of India does not confirm our hypothesis regarding a preference of bilateralism over multilateralism, nor does populism necessarily preclude investing in global public goods.ĭespite the vast amount of comparative research on right-wing populist parties over the past decade, there has been little work on non-European parties (as opposed to leaders). Engaging the Indian diaspora abroad emerged as another characteristic of populist foreign policy making. Whereas foreign policy under Modi's populist leadership is highly centralized and personalized, the traditional foreign policy establishment, including most notably the Ministry of External Affairs, has lost some of its previous authority. We find that our concept of populism carries most explanatory value in the procedural aspects of foreign policy making as well as in its communication, less so in those aspects relating to the goals or substance of foreign policy. An analysis of Indian Prime Minister Narendra Modi's foreign policy record serves as a first plausibility probe of our hypotheses. From this we develop a set of hypotheses regarding both substantive aspects of foreign policy as well as foreign policy–making processes of populist leaders in government. What kind of foreign policy do populists execute once in power? Based on the existing literature, we conceptualize populism as a set of ideas whose two core elements are anti-elitism and antipluralism. Ancak, bu şekilde, bölgede “Keşmirlilik” kimliğinin gitgide zayıflamakta olduğu ve İslami kimliğin öne çıkmasıyla ulus-aşırı İslamcı unsurların güç kazandığı bir gerçektir. Khan özelinde, Pakistan’ın Suudileri karşısına alarak Keşmir sorununu diğer İslam ülkeleri ile yakın ilişki geliştirme ve iç siyasette taban desteğini ilerletme çabaları dikkate değerdir. Keşmir’de tarihin en çatışmalı döneminin Modi-Khan döneminde yaşanmakta olduğu gözlemlenmektedir. Modi’nin, sorunu İsrail-Filistin çatışmasına benzetmesi ve bu eksende uluslararası hukuka taşıması göze çarpmaktadır. Modi’nin dış siyaset anlayışının sağ popülist motifleri Keşmir sorununda kolaylıkla ayırt edilebilir. Bu doğrultuda, Modi’nin bölgede Pakistan’ın baş müttefiki olarak Çin’i de hedef alması da anlamlıdır. Hatta Pakistan’ın şeytanlaştırılması, Modi’nin “Hint-Pasifik” kavramsallaştırmasında anlamını bulan etnosantrik dış siyaset görüşü ile örtüşmektedir. Benzer doğrultuda, Modi’nin söylemi, İslam ile ilişkilendirilen sözde tehdidin salt iç kaynaklı bir sorun teşkil etmediğine işaret etmektedir. Bu yönde bir söylemin yarattığı siyasal ortamda Müslümanlara karşı saldırıların artış göstermesi şaşırtıcı değildir.
Tabii Modi’ye bakıldığında, onun sağ popülizminin keskin bir Müslüman karşıtlığı pratiğinden beslendiği görülecektir. Pakistan’ın ABD’den gitgide uzaklaşadursun Çin ve İran gibi müttefiklerle yakınlaşması, Modi’nin Hindistan’ının Pakistan ile ilişkilerinin daha da gerilmesine ortam sağlamaktadır. Örneğin Khan, İslami tonu güçlendirilmiş bir popülizm anlayışıyla Pakistan siyasetini olduğu gibi şekillendirmiştir. Popülizmin yükselişi altında Hindistan ve Pakistan’ın dış politikaları gözle görülür bir dönüşüm geçirmiştir.
Bu makale, popülizm literatüründe oldukça az ele alınmış olan popülizm-uluslararası ilişkiler ilişkisine ve Güney Asya örneğine yoğunlaşmaktadır.
Latin Amerika, Avrupa ve ABD’de kendinden sıkça söz ettiren bir inceleme konusu haline gelen popülizm, aynı zamanda Hindistan’da Modi’nin ve Pakistan’da İmran Khan’ın iktidara gelmesinden sonra Güney Asya bölgesinde güncel siyaseti belirleyen önemli bir unsur olarak görülmektedir.
0 kommentar(er)
